16-03-2008 : (Blog : https://www.bloggen.be/ronyvo/archief.php?startdatum=1204329600&stopdatum=1207008000)

Zjef is terug!!! Inderdaad na jaren van (letterlijk) stilzwijgen is Zjef Van Uytsel terug van weggeweest. 
Uit "De Morgen" (
"Ooit was Zjef Vanuytsel in Vlaanderen even populair als Koen Wauters. Van Zotte morgen gingen in de eerste helft van de jaren zeventig meer dan 100.000 exemplaren over de toonbank en Vanuytsel was er samen met Johan Verminnen, Kris de Bruyne en Wim De Craene verantwoordelijk voor dat het Nederlands als liedjestaal au sérieux werd genomen. Toen werd het kleinkunst genoemd, een term die Vanuytsel zelf altijd wat geringschattend heeft gevonden, vandaag is het gewoon popmuziek. In 1983 hield hij het ontmoedigd door de fletse kritieken voor bekeken en begon hij een nieuwe carrière in de architectuur. Vierentwintig jaar later keert Vanuytsel  terug met Ouwe makkers, een nieuwe cd die voortbouwt op zijn eigen traditie en die zonder overbodige franjes is opgenomen. Aan de gelouterde teksten merk je toch dat er naast de soms hoog oplopende emoties ook een plekje voor de rede is gekomen. Voor de wijsheid van een man op jaren, een zestiger die weliswaar graag terugkijkt, maar daarom niet in het verleden leeft. En over vroeger gesproken: 'Als je zomaar weg zou gaan' is een ontroerend liefdeslied dat in 1973 al eens werd uitgebracht, maar nu vanuit een ander perspectief herwerkt is. Wég is de kalverliefde van toen. Ze heeft plaatsgemaakt voor de genegenheid van iemand die weet dat de laatste rechte lijn in zicht is en beseft dat liefde de overtreffende trap van verliefdheid is. Ook 'Stil in de Kempen' blik terug op een vervlogen jeugd, haalt herinneringen op aan het ouderlijke huis en wie daar woonde. De titelsong, een duet met generatiegenoot Jan De Wilde, geeft aan dan Vanuytsel soms wat kwetsbaar zingt, maar ook hier is het toch vooral het fraaie muzikale kader dat de aandacht trekt. 
De combinatie van veelal akoestische instrumenten en strijkers levert haast zonder uitzondering knappe resultaten op. En zelfs wanneer het kader een tikje moderner aandoet ('In lief en leed') of wat naar organische jazzrock neigt ('Gevoelige jongen') valt het ijzersterke songmateriaal op. Deze ouwe makker kan het nog. Wie hem niet vergeten is, zal blij zijn dat hij terug is."
En of we blij waren, liedjes uit zijn nieuwe cd afgewisseld met al zijn bekende hits (Zotte morgen, De massa, Hop Marlene enz....) werden door zij 10-koppig orkest met veel bravoure begeleid. Ook al kan hij voor sommigen niet echt goed zingen, hij komt wat Joe Cockeriaans over, zijn teksten blijven zoveel jaren na datum nog kakelvers. En zijn nieuwe liedjes getuigen nog steeds van simpele, dicht-bij-onszelf-staande, dichterlijke accenten. 
Mijn laatste abonnementsticket heb ik opgebruikt en het was weer een boeiend cultureel jaar in ons CC De Mol. Hopelijk wordt het volgende even boeiend.