24-10-2010 : (Blog : https://www.bloggen.be/ronyvo/archief.php?startaantal=10)

Donderdagavond vondt in CC De Mol een avond plaats in het teken van het 20 jaar overlijden (14 sept. 1990) van Wim De Craene. Dit project olv zoon Ramses ism enkele doorwinterde en een (voor mij) onbekende artiest(en) lokte niet echt een bomvolle zaal. Het merendeel van het publiek had de gezegende leeftijd van rond de 50 in het bereik. 
Voor mezelf een teruggaan in het verleden, een verleden waar net zoals De Craene, het rebelse niet ver weg was. Begin jaren 70 waren onze "publiciteitsjaren" waar voor ons alles kon en ook veel mocht. Toch een zweem van heimwee in mijn binnenste merkbaar. Het rebelse zit nog een beetje in mij maar de uitingen ervan zijn stilaan verdwenen. 
Het was een leuke avond, maar zijn liedjes, nu door anderen gezongen, blijven toch het mooist als hij ze zelf bracht. Andrea Crooenberghs, Mira en Tom Van Landuyt kennen het klappen van de zweep en deden hun uiterste best om de liedjes tot hun volste recht te laten komen. Della Bossiers permitteerde het zich om een liedje "over ..."   te zingen, kort maar krachtig. De grootste verrassing voor mij was echter de benjamin van de groep, Lander. Met een totaal eigen stem, ogen toe de gitaarsnaren betokkelend, een beetje Cockeriaans, kortom een lust voor het oog en het oor. 
Ik had enkel gehoopt dat men zou afsluiten met  "Recht naar de kroegen en de wijven" maar dat heb ik gemist.
Dit was wel een reden om de volgende dagen mijn De Craene oeuvre nog eens boven te halen en in mijn zeteltje genieten van een veel te vroeg overleden artiest.