Zo veelzijdig als zijn artiestennamen : Harry Sprok, Harry & the Sproks, Harry & C°. Op zijn paspoort : Harry Huysmans (overleden in 1985)(ook dichter), Pajottenlander. Zijn debuut kan worden vergeleken met dat van zijn streekgenoot, Urbanus van Anus, dat wil dus zeggen : alleen met de gitaar, het dialect en de humor. Op die manier wordt hij ontdekt door Luk Saffloer. Die geeft hem een kans in het kader van het Millenium, maar daar krijgen we reeds een andere Harry te zien. Met Brusselse straatliedjes steelt hij het hart van vele toehoorders, dat van Guido Cassiman incluis. Gevolg : tweede optreden voor omroep Brabant, samen met Hans Dorrestijn. Dit is een Nederlandse chansonnier-dichter en Harry besluit dan ook maar met een nieuw en aangepast repertoire uit te pakken. Hij noemt zich voor de gelegenheid Harry Sprock en brengt chansons a la Brel, zoals hij zelf zegt.
Zijn ambities situeren zich echter eerder op het theatrale vlak en daarom kijkt hij uit naar een groep om samen popcabaret te brengen. Die groep dat wordt dan The Sprocks, waarvan de platenfirma echter « C° » maakt, misschien naar analogie met Kazzen en Koo waarvan trouwens de bassist (Filip) naar de groep van Harry is overgestapt, nadat Kazzen naar de Mexicaanse zon is verdwenen. De andere leden zijn Mark Bogaert (sax en gitaar), Gino De Mascio (drums) en de gitarist Erik. Als Harry maar even zijn kont keert, zijn ze jazz aan het spelen. Alweer een muzikale invloed bij dus.
Gevolg : tijdens een optreden van Harry & C° kan alles. Dat de twee singles ska-getint zijn zal dus meer met de huidige mode te maken hebben, representatief voor het geheel zijn ze zeker niet.
(tekst uit : https://ronnydeschepper.com/2019/10/15/rick-en-harry-een-paar-apart/)
(Zie ook : https://ronysport4.wixsite.com/website-4/copy-of-harry-en-co)