Ondertussen zijn we een aantal dagen en 4 ritten verder maar de zin om een artikel te schrijven en te delen met de buitenwereld is ver weg.
Er zijn belangrijkere gebeurtenissen in de wereld dan koers. Gebeurtenissen die ons terug met de voetjes op de grond zetten. Gebeurtenissen die je niemand toewenst!
Woensdag gaan we met een grote vriendengroep AFSCHEID nemen van de dochter van één van onze belangrijkste vrienden. Ik kan me er niets bij voorstellen hoe je je voelt als je een dochter moet afgeven. Het lijkt zo wezenloos, het kan ook NOOIT de bedoeling zijn. Een papa, een mama, een opa, een oma zijn veronderstelt dit aardse bestaan te verlaten voor de kinderen of kleinkinderen. Maar soms, gelukkig maar soms, gebeuren die dingen toch want in de hand hebben we ze niet.
Het is ook niet makkelijk om het onder woorden te brengen.
Gisteravond belde de papa mij nog op. Even was ik verbouwereerd en wist niet goed wat zeggen. Hij was ons adres kwijt en vond enkel een oud Liers adres terug. Ons tel. nr. had hij blijkbaar ook niet enkel nog een oud nummer met 03 vooraan. Hij hield er aan, zei hij, om ons persoonlijk te verwittigen ook al hadden we kennis genomen via onze uitgebreide kennissen- en vriendenkring. STERK, anders kan ik het niet uitdrukken, dat je de moed vind om ons persoonlijk op de hoogte te brengen over wat er gebeurd is en ook wat er allemaal aan voorafging.
FRED, we zullen er zijn morgen om je te steunen, een beetje een hart onder je riem te steken.
En FRED, WIJ zullen er ook zijn achteraf als er dagen zijn dat je het moeilijk hebt en je behoefte hebt aan een babbel of juist niet. Mij, en ik veronderstel ook de anderen, mag je altijd bellen. VRIENDEN, en spijtig genoeg heb ik daar enige ervaring mee, leer je het best kennen in moeilijke tijden. En WIJ, Fred, zullen er ZIJN!!!
Is het nodig dat ik in mijn sportblog dit artikel schrijf? Neen maar ik doe het toch omdat ook dit deel uit maakt van onze levensloop die al kort genoeg is.
Gecondoleerd en veel sterkte aan de naaste familie.
Kommentare