De Tour van 2024 zit er op. Gestart in Firenze, Italië en geëindigd in Nice, voor het eerst in het bestaan van de Ronde, met een tijdrit (geleden van de eindstrijd Fignon-Lemond). Geen gezellig samenzijn, geen bubbels voor de overwinnaar, neen nog 33km de ziel uit je lijf rijden (dat geldt niet voor iedereen natuurlijk).
Eén man heeft deze Tour beheerst dat is het minst wat we kunnen zeggen, 6 overwinningen en de eindzege voor de sympathieke Sloveen, Tadej Pogacar. Hij kwam, zag en overwon (wie zei dit ooit nog eens?) en de anderen stonden (fietsten!) erbij en keken er naar.
Wat hebben we geleerd (Piet?) :
-dat dit (ook weer persoonlijk) één van de mooiste Tours uit mijn geschiedenis was. Sprinten om u tegen te zegen maar ondertussen was het ook koers geweest, ontsnappingen die weinig reden tot een goede afloop hadden, de beteren die zich (bijna) dagelijks met de rit bemoeiden. Kortom een fantastische Ronde heb IK gezien.
-dat mirakels NIET bestaan maar dat Vingegaard toch 2de eindigt in de eindrangschikking.
dat Remco Evenpoel een, voor mijn part, schitterende Tour heeft gereden. Hij had geen enkele zwakke dag, won een rit, de witte jongerentrui en stond mee op het podium.
-dat er volgens Gouvenou TE VEEL sprintetappes (8) waren die amper door 4 renners werden gewonnen. Girmay en Philipsen elke 3, Groenewegen en niet te vergeten de 35ste van Marc Cavendish. Die nu voorgeod en alleen in de (wieler) geschiedenisboeken zal staan. Mijn hoed af en opperste dank meneer Cavendish. Wie zal u dat ooit nadoen? Pogacar heeft er nu 17 (op 5 jaar) en is nog maar 25!!!
-dat er in den beginne veel gevallen werd maar hoe later in de Ronde hoe minder valpartijen. Maar tegen 100km (en meer) per uur in de afdalingen blijft toch een ongewoon en gevaarlijk gegeven. Net als het gewriemel in de massaspurten, waar er teveel renners hun aanwezigheid laten opmerken en eigenlijk daar echt NIET nodig zijn.
-dat de laatste in de rangschikking, Ballerini,
er een Luik-Bastenaken-Luik langer heeft over gefietst dan de winnaar (meer dan 6u achterstand)
-dat Carapaz voor mij persoonlijk de 'prix du combatif' mag komen ophalen. Wat heeft die man een motor er kwam geen einde aan zijn ontsnappingen en dan nog meedoen voor de prijzen ook. KNAP en bewondering! En ja hij heeft hem nog gekregen ook.
-dat de meeste Belgen zich hullen in een helpersrol en dat nog goed doen ook.
-dat van de 22 ploegen er 12 gezegevierd hebben, dat van de 29 nationalitieiten er 8 gewonnen hebben en dat er op het eindpodium 3 continenenten vertegenwoordigd waren (Z. Amerika, Afrika en Europa)
-dat een aantal renners van Van der Poel over Van Aert tot Ghijs en Gaviria (omnium) zich geen betere voorbereiding op de OS konden wensen en hopelijk plukken zij er in Parijs de vruchten van
en dat 3 renners mijn ABSOLUTE sympathie (voor zover ik die nog niet had) voor het leven hebben opgeëist. Twee Belgen die hun deel van de miserie al hebben gehad en totaal niet in optimale conditie aan de start stonden, maar er wel het allerbeste in zichzelf hebben bovengehaald. En eentje die altijd zichzelve is. En dan hun dagelijkse intervieuws om duimen en vingers af te likken. Merci Laurens DE PLUS, Stef CRAS en Victor CAMPENAERTS.
Er vallen natuurlijk nog veel meer "dat" 's te vertellen zijn maar hier ga ik er mee ophouden. Mijn sloefjes en benen jeuken om een loopje te ondernemen.
Toch nog eentje : dat een nieuwe (???) Belgische ronderenner is opgestaan in de persoon van Jarno Widar, die zijn 3de ronde dit seizoen wint en hoe. Wait and see!
Comments